สะพานโบราณสี่แห่งในประเทศจีน คือ สะพานโบราณ 4 แห่งที่มีประวัติความเป็นมาอย่างยาวนาน และมีคุณค่าในประวัติศาสตร์จีน ประกอบไปด้วย
สะพานเซียงจื่อ 湘子桥 หรือ สะพานกวางจี้ 广济桥 ในเมืองแต้จิ๋ว (เฉาโจว) มณฑลกวางตง 广东潮州
สะพานเซียงจื่อ หรือ สะพานวัวคู่ เป็นสะพานโบราณข้ามแม่น้ำหานเจียง มีชื่ออีกชื่อว่าสะพานกว่างจี้ ตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของตัวเมืองแต้จิ๋ว เริ่มสร้างในสมัยราชวงศ์ซ่ง ตรงกับปี 1170 โดยใช้เวลาสร้างยาวนานถึง 57 ปี
สะพานมีความยาว 515 เมตร ความกว้างประมาณ 100 เมตร เกิดจากการนำเรือ 18 ลำมาจอดเรียงกันและยึดด้วยไม้เพื่อใช้สำหรับคนเดินข้าม เมื่อต้องการเปิดให้เรือโดยสารหรือเรือบรรทุกสินค้าผ่านเข้าออกก็แค่ถอดสลักและนำเรือที่จอดเรียงกันนั้นออกมา ถือเป็นภูมิปัญญาของคนจีนโบราณ
สะพานนี้ ถือเป็นสะพานแห่งแรกของเมืองจีนที่เปิด-ปิดได้
สะพานลั่วหยาง 洛阳桥 ในเมืองเฉวียนโจว 泉州 มณฑล ฝูเจี้ยน 福建
สะพานลั่วหยาง 洛阳桥 หรือสะพานว่านอัน 万安桥 ตั้งอยู่ที่ริมแม่น้ำลั่วหยาง มีตำนานเล่าว่า จักรพรรดิ์ถังเสวียนจง แห่งราชวงศ์ถัง ได้ปลอมตัวเป็นชาว เสด็จประพาสมาถึงบริเวณริมแม่น้ำในบริเวณนี้ แล้วเห็นว่า วิวทิวทัศน์ริมแม่น้ำนี้ค่อนข้างคล้ายกับที่ลั่วหยาง ดังนั้นแม่น้ำจึงถูกเรียกว่าแม่น้ำลั่วหยาง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
สะพานลั่วหยาง ถือเป็นสะพานหินแห่งแรกในประเทศจีน สร้างขึ้นในปีที่ 1053 ในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ ไช่เซียง 蔡襄 ผู้ว่าการเขตเฉวียนโจว เป็นผู้สร้างสะพานแห่งนี้ โดยก่อนที่จะสร้างสะพานนั้น ชาวบ้านได้ใช้เรือข้ามฟากไปมาระหว่างแม่น้ำ แต่ประสบกับอุบัติภัยเนื่องมาจากระดับน้ำสูง และมีคลื่นลมแรง
ต่อมาจีงได้มีชาวบ้านพยายามสร้างสะพานชั่วคราวเพื่อข้ามฝั่งแม่น้ำ แต่สะพานดั่งกล่าวก็พังทลายลงหลายครั้ง จนเริ่มมีการสร้างอย่างจริงจัง เมื่อไช่เซียงได้เข้ามารับตำแหน่ง เขาได้ใช้วิธีนำหอยนางรมมาเลี้ยงที่หินบริเวณเสาสะพาน ทำให้เสาสะพานมีความแข็งแกร่งขึ้น ถือเป็นสะพานแห่งแรกในโลกที่ใช้สิ่งมีชีวิตมาช่วยสร้างสะพาน
สะพานมาร์โก โปโล หรือ สะพานหลูโกว ในกรุงปักกิ่ง
สะพานหลูโกว เป็นสะพานหินโค้งเชื่อมต่อที่เก่าแก่ที่สุดของกรุงปักกิ่ง เป็นสะพานข้ามแม่น้ำหย่งติ้ง ตั้งอยู่ในเขตเฟิงไถ ทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงปักกิ่ง ห่างจากใจกลางเมืองประมาณ 15 กิโลเมตร
เริ่มสร้างในสมัยจักรพรรดิจินซีจง ในยุคราชวงศ์จิน (ค.ศ. 1189) ได้รับการบูรณะซ่อมแซมในสมัยราชวงศ์หมิง หลังได้รับความเสียหายจากอุทกภัยก็มีการบูรณะใหม่อีกครั้งในสมัยจักรพรรดิคังซี แห่งราชวงศ์ชิง
ที่มาของชื่อ สะพานมาร์โก โปโล มาจากมาร์โก โปโล นักเดินทางชาวอิตาเลียนในศตวรรษที่ 13 ที่ได้เดินทางมายังประเทศจีนในขณะนั้น และได้พรรณาถึงความงามของสะพานแห่งนี้จนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก
สะพานจ้าวโจว 赵州桥 ในเขตเมืองจ้าว มณฑลเหอเป่ย
สะพานจ้าวโจว เป็น สะพานหินโค้งที่เก่าแก่ที่สุดในโลก สร้างขึ้นประมาณปี ค.ศ. 595–605 ในสมัยราชวงศ์สุย โดย หลี่ชวน สถาปนิกและวิศวกร เป็นผู้ออกแบบและควบคุมการก่อสร้าง
ความยาวของสะพานยาวประมาณ 50 เมตร และกว้างประมาณ 9 เมตร มีลักษณะของการนำหินมาเรียงต่อกันเป็นรูปโค้งทอดยาวจากฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่ง โดยมีซุ้มโค้งเล็กๆ รองรับอยู่อีกชั้น ช่วยในการถ่ายเทน้ำหนัก และยึดเกาะกันให้เกิดความแข็งแรง ในอดีตสะพานแห่งนี้ถือเป็นเส้นทางคมนาคมที่สำคัญมาก เพราะเป็นสะพานเชื่อมตอนเหนือและตอนใต้ของเมือง
