กลอนจีน ดอกเหมย โดยหวังอันสือ

บทกลอน ดอกเหมย 梅花 โดย หวังอันสือ แห่งราชวงศ์ซ่ง

墙角数枝梅，凌寒独自开。
遥知不是雪，为有暗香来。

มุมกำแพงมีเหมยอยู่หลายกิ่ง
เกรงขามยิ่ง โดดเดี่ยว บานท้าหนาว
รู้แต่ไกล มิใช่ หิมะพราว
กลางลมหนาว ส่งกลิ่นหอม โปรยลมมา

Some plum blossoms in the corner of wall appear;
They strive to bloom alone in the cold severe.
We know from far that they are not snow white:
For their faint fragrance comes still and quiet.

บทกลอนนี้ หวังอันสือ ใช้สัญลักษณ์ของดอกเหมย ที่บานสะพรั่ง ยืนหยัดท่ามกลางความหนาวเย็น เพื่อเป็นตัวแทนของผู้ที่ยังคงยืนหยัดในความซื่อสัตย์ และสนับสนุนความยุติธรรม แม้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก