สมัยจิ๋นซีฮ่องเต้ มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง ชายชื่อว่านสี่เหลียง หญิงชื่อ เมิ่งเจียง แต่งงานได้ 3 วัน
สามีถูกเกณฑ์ไปสร้างกำแพงเมืองจีน กาลล่วงผ่านไปเนิ่นนานก็หามีข่าวคราวจากสามีไม่
เมิ่งเจียงเฝ้าคอยจนในที่สุดก็ไม่อาจทนต่อไป จึงเตรียมเสื้อกันหนาวเดินทางจากบ้านเกิด
ตรงไปยังกำแพงเมืองจีน เพื่อจะเอาเสื้อกันหนาวส่งให้สามี
นางเมิ่งเจียงเดินทางฝ่าพายุหิมะลมแรง ช่างยากเย็นเข็ญใจนัก แม้กระนั้นนางเมิ่งเจียงก็หาย่อท้อไม่
เพราะคิดอยู่ว่า ถ้าฝ่าทุกข์หนักอันนี้ไปได้ ก็คงจะได้เจอกันกับสามี แล้วนางเมิ่งเจียงก็มาถึง ณ กำแพงเมืองจีน
นางเฝ้าเสาะหาสามีอยู่เป็นนานก็หาพบไม่ เธอจึงไปไต่ถามก็ได้ความว่า สามีถูกกำแพงที่พังลงมาทับตายเสียแล้ว
ครั้นเมิ่งเจียงหนี่แจ้งว่า สามีตัวตายนั้น ก็มีความเศร้าโศกพลุ่งขึ้นเป็นอันมาก จึงล้มตัวลงร้องไห้คร่ำครวญ
เป็นที่น่าเวทนานัก ต่อถึง 7 วัน7 คืนไม่หยุดเลย จนทำให้กำแพงที่สร้างเสร็จแล้วพังทลายลงแถบหนึ่ง
และซากฟ่านสี่เหลียงก็ปรากฏต่อสายตานางเมิ่งเจียง พอเห็นศพสามีออกมาให้เห็นแก่ตา ดังนั้น
นางเมิ่งเจียงก็กระโดดทะเลตาย
ตำนานเมิ่งเจียหนี่ ถือเป็นตำนานรักที่กินใจ ทำให้ชนรุ่นหลังได้ซาบซึ้งกับความรักอันมั่นคงของนางไม่ลืมเลือน จนได้เป็นถึงหนึ่งในสี่นิยายรักอมตะของจีนมาจนถึงปัจจุบัน
